Rönesans resminde soylu ve güçlü sınıflara karşı eleştiri ve karikatürizasyonla da karşılaşırız. Sanatçılar, resimlerinde iktidar sahibi ailelerin şatafatlı yaşamlarını daha da abartılı ve biraz da hicivli resmederek yumuşak tonlu eleştirilerde bulunurlar. Bu, Sansoy'un, Rönesans sanatçıları ile buluştuğu zaman-ötesi bir noktadır. Sansoy, sözkonusu eserlere resimsel değerleri açısından büyük hayranlık duyarken konuları açısından eleştiri ile yaklaşır. Din, soylu sınıf, zengin ve gösterişli hayatların kahramanlarını ait oldukları yerden bu şekilde silerek, kendi deyişiyle onlarla "dalga geçer".
Sansoy, üzerinde çalıştığı tabloları dünyanın farklı müzelerinde kendisi fotoğraflar. Tuvale baskı alırken eserlerin çerçevelerini de kapsaması, hatta bazılarına ahşap taklidi plastik çerçeve yaptırması, onlara yaptığı müdahalenin absürt yanını güçlendirirken aynı zamanda onların müze objesi kimliğini de vurgular. Ciddi bakışlı müzelerin başyapıtlarına yaptığı bu muzipçe müdahale, bir yanıyla da sanat tarihine dokunur. Kutsal kişiler, mitolojik karakterler, soylular sanatın öyküsünü oluşturan kahramanlardır. Sanat tarihi onları anlatır, yorumlar, yargılar, öyküleştirir, yaşatır ya da öldürür. Onların imgelerinin sanat tarihsel olmayan bir müdahale ile yerinden edilmesi, bir anlamda kimliksizleştirilmeleri sanatın tarihinin de yeniden yorumlanmasını, değerlendirilmesini provake eder. İzleyici bir kez daha, bu kez sanatın tarihinde oluşmuş boşlukları doldurmaya davet edilir.
Gazi Sansoy'un Avrupa Rönesans resmine duyduğu büyük hayranlık ve içlerinde varolma isteği, onların tuval üzerindeki dijital baskı kopyalarına yaptığı yalın ve özgün müdahalede vücut bulur.
Bu çıkış noktasından doğan Yüzsüzler Serisi, içine sızdığı konular, alanlar ve kullandığı teknik itibari ile çok yönlü okumalara olanak veren zengin bir seyir fırsatı sunar.
* * *
Gallery Ilayda Tesvikiye is pleased to present "Pop" a solo exhibition by Gazi Sansoy August 7th – September 28th, 2014 at Zorlu PSM gallery venue.
Renaissance paintings involve criticism and caricaturing of noble and powerful classes. Artists picture ostentatious lives of dominant families in their paintings in a more exaggerated and more satiric way; and by doing so they make soft criticisms. This is a point beyond time in which Sansoy meets with Renaissance artists. While Sansoy has great admiration to these works in terms of their value as paintings, he criticizes their themes. By erasing the heroes of religion, noble, rich and pretentious lives from where they belong to, he "ridicules" them, in his own words.
Sansoy takes photos of the paintings he works on in different museums around the world. He takes the frames of the painting into to scope while he is printing on canvas. He even gets some of them framed with plastic frames which look like wood. As well as strengthening the absurd part of his intervention, he also emphasizes their identity as museum objects. This tricky intervention to masterpieces of serious looking museums also touches to the history of art. Holy personalities, mythological characters, and noblemen are heroes who compos the story of art. History of art speaks about them, interprets, judges, and narrates them, keeps them alive or kills them. Replacing their images with a non-artistic intervention and their de-identification in a way provoke the reinterpretation and evaluation of history of art. Spectators are invited once more to fill in the gaps in the art history.
Gazi Sansoy's great admiration to European Renaissance painting and his desire to exist within them come into being in his simple and unique intervention to digitally printed copies of these paintings on canvas. As a result of the topics and areas it infiltrates in and the technique used, Faceless Series, rising from this starting point, provides a very rich sight enabling a multidimensional reading. [KanalKultur]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder