 |
| Süheyla Taşçıer |
- çadırda ve naylon çadırda öldü:
Vanlı Deniz Olgun'a -
günbatımından önce
renklerini sildi gök
gürledi
yeryüzü
alınyazısı silinebilir miydi
kafa tuttu dikbaşlı ölüm
kim meydan okuyor
sıçradı uykusunda çocuk
bizim topraklar neden karanlık ve tozlu
anne
gözlerindeki sarı ağırlığı kaldırdı
kapılar
duvarlar
camlar
çatılar inerken
ninniler kalabalığa karıştı
anahtarları yoktu
naylon çadırların
bebeklerini emzirdi
süt kesilene kadar anneler
aş zaten soğuktu
sayıkladı
havale geçiren
vanlı çocuklar
ayaz ne demek anne
akşam sökün ettiğinde
içine işleyen keskin soğuk
naylon çadırı geçti
ölümün ilk dalgası
ciğerlerine oturdu
ve
yüreğini dondurdu
deniz
olgun yaza yelken açamayacak [© Süheyla Taşçıer - KanalKultur]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder