Sadettin Nüzhet [Ergun]: XVII inci asır Sazşairlerinden Pir Sultan Abdal. Evkaf Matbaası, İstanbul 1929: 39; metinden hariç "Pencügâh Makamında ve düyek îkaında (nefes)" |
Derdim çoktur kangısına yanayım
Yine tâzelendi yürek yâresiBen bu dertten kande derman bulayım
Meğer Şâh elinden ola çâresi
Dürlü donlar giyer gülden nâziktir
Bülbül cevreyleme güle yazıktır
Çok hasretlik çektim bağrım eziktir
Güle güle gelir canlar pâresi
Benim uzun boylu serv-i reftârım[1]
Yüreğime bir ot düştü yanarım
Kıblem sensin yüzüm sana dönerim
Mihrabımdır kaşlarının aresi
Dîzar ile mehabbete doyulmaz
Mehabbetten kaçan insan sayılmaz[2]
Münkirler bin kere püf dise sönmez
Tutuşunca yanar aşkın çırası
Pir Sultan'ım kati yüksek uçarsın
Selâmsız sabahsız gelir geçersin
Aşku mehabetten niçün kaçarsın
Böyle midir elinizin türesi[3]
[1] çınarım: nüsha
[2] münkir üflemekle çırağ söyünmez: B. Atalay
[3] Pir Sultan Abdal’ım yüksek uçarsın: aynı nüsha
Bkz. Sadettin Nüzhet: XVII inci asır Sazşairlerinden Pir Sultan Abdal. Evkaf Matbaası, İstanbul 1929: 39; metinden hariç "Pencügâh Makamında ve düyek îkaında (nefes)"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder