Sanatçı, 'En büyük travmayı, geriye dönüp ‘Nerede tüm bu insanlar?’ diye sorduğumda, geçmiş ile ilgili yaşadıklarıma dair bir çok şeyin hafızamdan silinmiş olduğunu ve en vahimi de sorularıma doğru cevap verecek kimse kalmadığını fark ettiğimde yaşamıştım. O gün, o noktadan hareketle, yaşanmışlıklarımı defterlere kaydetmeye ve kendime ait bir bellek oluşturmaya karar verdim'. diyor.
Pemra Aksoy ikinci kişisel sergisinin hazırlık süreçlerini anlatmaya şöyle devam ediyor:
'Zihnin belleğe sürekli oyunlar oynadığı, unutturduğu ve zaman ilerledikçe çarpıtarak farklı gerçekler sunduğu bir dünyada yaşıyoruz. Bugün her şeyden çok fazla var, her şey çok hızlı ve aynı zamanda geçici. Buna bağlı olarak duygular ve hisler de çabuk unutuluyorlar.
Desenlerimi ve bu desenler üzerinden kurguladığım tuvallerimi; yaşanmışlıkları, düşüncelerimi ve hissettiklerimi hafızamda muhafaza etmenin ve biriktirmenin zorluğuna karşı bir tepki olarak nitelendiriyorum. Sürekli gözlemliyorum ve gördüğüm, ilgilimi çeken şeyleri an be an kaydediyorum. Dolayısıyla tuval üzerindeki formlar da bu durumun bir sonucu olarak ortaya çıkıyorlar.
Kendi kişisel hikayelerim üzerinden aldığım notlar ve yaptığım çizimler sonucunda ortaya çıkan bu imgeler, aynı zamanda benim için bir nevi yaşanmış şeylerin varlığına işaret ediyor.
Bu imgeler, aynı zamanda hiç bir şeyin kaybolmadığının ve var olan her şeyin bir iz bıraktığını gösterebilmenin bir yolu olarak da ortaya çıkıyorlar. İnsanlar ölüyor, eşyalar zamanla yok oluyor veya form değiştiriyor. Ancak anlık olarak aktardığım desenler o anın duygusunu taşımaya devam ederek, sonsuza kadar orada var olabiliyorlar.
Ne kadar yanıltıcı olsalar da hisler ve duygular gerçektir.
Bu nedenle, yaşadıklarımı, hissettiklerimi biriktirmek, ve en önemlisi de imgesel olarak izini tutarak muhafaza etmek aynı zamanda kendim ile bağlantıda kalabilmemi sağlıyor.'
* * *
'I had the biggest trauma when I asked myself 'Where are those people?' looking at my past and seeing that most things I experienced in life are out of my memory and the worst is there is nobody around to answer my questions. From that day on, I decided to record the events in my life and make a depository of my own.'
Pemra Aksoy continues to explain the preparation period of her second solo exhibition:
'We live in a world where mind plays tricks to the memory. It makes the memory forget things and as time goes by it distorts the truth and creates new realities.
Today there is much of everything, everything is so fast and temporary that feelings and sensations are easily forgotten.
I consider my drawings and canvases from those drawings as a reaction to the difficulty of banking up my experiences, thoughts and feelings.
I continuously observe and record the instantaneous that interest me. That’s how forms on the canvases come to life.
The images that appear based on the notes I take and the sketches I draw from my personal stories show the existence of the events in my life. Those images are also statements that nothing is lost and everything leaves a mark. People die, things are lost in time or change form. But the designs I create at one moment continue to carry the feeling of that moment forever.
As deceptive as they are, feelings and sensations are real. That’s why saving the things I lived and felt and more importantly retaining them as images, makes me stay in touch with myself.'
Pemra Aksoy
1976'da İzmir'de doğdu. 2000'de Koç Üniversitesi, İnsani Bilimler ve Edebiyat Fakültesi, Sosyoloji Bölümü'nü bitirdi. 2013'te Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Resim Bölümü'nde yüksek lisansını tamamladı. @kanalkultur
Pemra Aksoy - muHaFaZa | Retention / 13 şubat - 6 mart 2016; Galeri Ark, Cemil Topuzlu Caddesi Kaya Apt. No: 49, Göztepe - 34728 İstanbul; Tel.: 0 216 3694900
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder