Osmanlı eliti, etraflarında veya sınırlarının ötesinde gelişen askeri-siyasî olaylardan bir şekilde haberdar olmaya çalıştı, büyük güç olmanın bir yansıması, hayır, zorunluluğu olarak…
Beklenmedik kesinti devreleri dışarıda tutulacak olursa, zorunluluk çok defa yerine getirildi; casuslar, tebdiller, tacirler, yolcular, esirler, tercüman ve gemiciler vasıtasıyla…
Hepsinden istifade etme şekli farklıydı ve hiçbir zaman sağladıkları bilgi tek başına mutlak doğru olarak kabul görmedi. En azından birinin ötekini teyit etmesi gerekiyordu...
Osmanlı istihbarat çalışmalarının en tanıdık yüzü casuslardı ve kadrolu bir imparatorluk memuru statüsüne sahip olmaya yaklaşmışlardı, en çok da II. Mahmud zamanında… Karşı istihbarat faaliyetlerini engellemenin en az istihbarat çalışmaları kadar önemli olduğu gerçeği de anlaşılmıştı…
Osmanlı istihbaratının daha birçok hususiyeti vardı, zorluk ve eksiklikleri de… Bunları aşmak için neler yapıldı? Zorluklar aşıldı, eksiklikler tamamlandı ve doğru bilgiye ulaşıldı mı? Osmanlı istihbaratı hakkındaki daha nice soru ve sorunların cevaplarının çoğu, Ahmet Yüksel'in kaleme aldığı "II. Mahmud Devrinde Osmanlı İstihbaratı" adlı kitapta...
Ahmet Yüksel Cumhuriyet Üniversitesi Tarih Bölümünde öğretim üyesi. Osmanlı tarihine ilişkin birçok akademik makalesi ve Zaralı Mahir Paşa isminde bir kitabı var. [KanalKultur]
Ahmet Yüksel: II. Mahmud Devrinde Osmanlı İstihbaratı. Kitap Yayınevi, İstanbul 2013, 568 S., ISBN 978-605-105-113-0
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder